Manilla - Young Focus

Eenmaal ingecheckt bij mijn guesthouse in Manilla en nadat ik wat bekende van me gedag had gezegd ben ik snel naar de Robinson Shopping Mall gelopen. Ik heb daar een nieuwe telefoon gekocht. Ik wilde eigelijk een goedkopere Chinese telefoon halen maar uiteindelijk, aangezien het ook mijn camera is besloot ik maar voor een hele goede telefoon te gaan. Hierna ben ik even bij de Mac Donalds wat gaan eten....normaal ben ik daar niet zo van maar ik had zo'n honger na de 21 uur durende bootreis dat dit wel even makkelijk was. Hierna ben ik naar mijn guesthouse gegaan waar ik lekker ben gaan pitten. De dag erna ben ik weer naar de telefoonwinkel gegaan omdat ik helemaal niks van dat ding snapte. Nog wat rondgewandeld en gechilld. S avonds naar de rooftopbar van het guesthouse. Daar ontmoette ik wat mensen waarme ik samen naar een ander deel in Manilla ben gegaan. Het moderne gedeelte van de stad, alles duur maar wel schoon. Hier hebben we wat gedronken en daarna zijn we nog zo'n twee uur gaan karaoke...lollig. Hier in Manilla is niet zoveel te doen maar ik ben hier omdat ik vrijwilligerswerk wil gaan doen bij de sloppenwijken. Deze dag met Paul van Young Focus een afspraak gemaakt dat ik over een paar dagen langs kom. Verder ben ik weer naar de shopping mall gegaan, heb ik wat over de boulevard gelopen. Er is hier ongelooflijk veel armoede in deze wijk, overal waar je loopt zie je daklozen. Nee het is geen pretje om hier rond te lopen, ze willen allemaal geld...ze raken je aan... 's avonds weer naar de bar. De dag erna heel de dag gechilld, een beetje naar de gamecenters gegaan om mezelf te vermaken. De dag erna had ik om 10 uur 's morgens een afspraak met Young Focus. Even een taxi pakken was zo makkelijk nog niet. Ja er zijn hier duizenden taxi's maar bijna niemand wil daarheen, het is er gevaarlijk en er zijn geen klanten die terug naar Malate willen. Maarja de 6e taxichauffeur wilde me wel brengen maar ik moest wel extra geld betalen, nou vooruit dan maar. Eenmaal aangekomen in Balut Tondo bij Young Focus naar binnen gegaan waar ik heel vriendelijk werd ontvangen. Een gesprek gehad en ze gaven me een rondleiding, door het gebouw en over Smokey mountain...Een dorpje op de vuilnisbelt. Het was zeeeeer indrukwekkend. Op dit moment is het 1 groot chaos daar, de regering wil alle mensen weg hebben daar dus ze zijn alles af aan het breken. Niemand weet wat er staat te gebeuren. De vuilnisbelt is tevens ook hun werk dus het grootste probleem dat ze hier weg moeten is dat dadelijk al die mensen zonder werk zitten. Ik bezocht ook de twee kinderopvangs op smokey mountain, het was een geweldige ervaring. Alle kindjes kwamen met me spelen en dansen...superleuk! Verder viel het me op dat alle mensen hier super aardig zijn. Er is niemand die om geld schooit, ze lachen allemaal naar je en ze vragen zelfs aan je of je een foto van hun wilt maken, ja dat was wel heel bijzonder. Het is raar om te zeggen maar het was hier meer aangenaam om rond te lopen dan in de stad....desalniettemin leven de mensen hier onder verschrikkelijk omstandigheden. Na mijn rondleiding heb ik nog een gesprek gehad en we spraken af dat ik de volgende dag voor 10 dagen mijn vrijwilligerswerk zou beginnen. Mijn taak was de spullen van de kinderopvang te verplaatsen naar het kantoor van Young Focus aangezien ook die gebouwen van de vuilnisbelt af moeten, daar kan ik ze wel mee helpen. Daarna ben ik met de taxi terug gegaan naar Malate. 'S avonds zijn we lekker naar een barbecue restaurant gegaan waar we werkelijk overheerlijk hebben zitten eten, de verse mossels waren de lekkerste die ik ooit gehad heb. Hierna ben ik redelijk op tijd te bed gegaan. De dag erna mijn spulletjes gepakt en in de taxi gesprongen die me naar Young Focus bracht. Ik heb hier een appartementje gehuurd voor de komende 10 nachten zodat ik niet elke dag op en neer hoef te reizen. Nadat ik mijn spullen in mijn kamer gedropt had ben ik naar het kantoor gegaan. Als eerste had ik een gesprek met Ivan en Ann, 2 mensen die voor Young Focus werken. Samen maakten we een plan over hoe we de verhuizing gaan aanpakken. Ivan en ik besloten deze dag rond half 11 naar smokey mountain te gaan. Ik kreeg de autosleutels van Paul en we reden aan, terwijl we wegreden kwam er een ongelooflijk vreemd geluid uit de auto, er was duidelijk iets niet goed. Gelukkig was dit al bekend bij hun maar ik vond het niet verstandig om door te rijden en na telefonisch overleg ben ik omgedraaid. Helaas ben ik deze dag niet meer naar de dump (smokey mountain) gegaan. Ja ik ben nieuw hier en vind het natuurlijk super interessant om daar te zijn. Maar ik had een hele mooie extra taak gekregen. Young Focus, de naam zegt het al helpt met jongeren aan een betere toekomst. Ik weet het niet zeker maar volgens mij zijn er nu al zo'n 300 kinderen die jaarlijks gesponsord worden. Van dit geld gaan ze naar school, krijgen ze schooluniformen en schoolspullen. Nu is het probleem dat deze mensen allemaal erg arm zijn en dat de kinderen er bijna niet onderuit kunnen om ook te gaan werken. Het gebeurde dus dat de kinderen met hun studie stopten omdat ze geld moesten verdienen. Nu steekt Young Focus veel geld en tijd in dit project dus daar moest iets op bedacht worden. Ze zijn met een hele mooie oplossing gekomen en ze hebben een fair jewelry opgezet. Hier kunnen de studenten (diegene waarvan de families het hardste het geld nodig hebben) wat extra verdienen door sieraden te maken. Dit project loopt super en daarnaast is het ook geweldig om te zien hoe deze groep studenten 1 grote groep vrienden is geworden. Ze mogen maar een bepaald aantal uur per dag of per week werken maar zelfs in hun vrije tijd komen ze naar de fair jewelry toe om daar bij hun vrienden te zijn. De studenten zijn superaardig en ze gaven me een warm welkom. Ik had de taak om de standaards te maken waar de sieraden aangehangen worden om te verkopen. Deze standaards maakten we simpelweg met pvc pijpen en de doppen van een lakspuitbus. Op de fair jewelry deed ook een Nederlandse man vrijwilligerswerk. Sjitsje...een Fries...de naam is te moeilijk dus iedereen kent hem als Theo. Hij is samen met zijn vrouw Lidy naar de Filipijnen gekomen om 7 weken vrijwilligerswerk voor Young Focus te doen...petje af. Lidy helpt dagelijks op de kinderopvang. Maarja Theo leerde me hoe de standaards gemaakt werden, een heel simpel concept maar wat een klerewerk....schuren schuren schuren haha. Maar ik mocht niet klagen als je bedenkt wat die mensen op Smokey mountain voor werk deden. Deze dag wel wat contact met de studenten gehad maar niet zo veel, dat heeft natuurlijk even tijd nodig. Deze avond ben ik samen met Theo Lidy en Manuel (hij werkt nu voor Young Focus en is opgegroeid op smokey mountain) naar een restaurant gegaan waar een show met lokale dans te zien was. Het restaurant was duur maar de dans maakte het helemaal waard, echt heel leuk en de gasten werden ook op het podium geroepen om mee de stokkendans te doen, erg leuk. Daarna redelijk op tijd te bed en de volgende dag rond een uur of 9 naar het kantoor van Young Focus. Meteen weer aan de slag gegaan met de buizen. Rond 10 uur begon het echte werk, ik liep samen met 3 andere naar de tricycles die ons naar smokey mountain bracht. We bezochten als eerste de child care voor de hele kleintjes. Als eerste werd er een meeting gehouden over wat er allemaal staat te gebeuren en deze meeting werd afgesloten met een gebed, wat zeer bijzonder is om mee te maken. Hierna zijn we de nodige kleine spullen in dozen gaan doen. Toen we het meeste gaan hadden zijn we naar de child care + gelopen. Hier zitten de kindjes van 3-6 jaar, zo ongeveer... Wanneer je hier binnen wandeld komen ze allemaal meteen aan je hangen en spelen, zo supergaaf en het is bijna niet voor te stellen dat deze kinderen 's nachts zo goed als buiten slapen...op een vuilnisbelt. Maarja...ook hier hebben we alle kleine spullen in dozen gedaan maar eigelijk heb ik hier uren met die kids gespeeld en gedanst...werkelijk helemaal super! In de middag ben ik samen met Gideon, de verpleger die voor Young Focus werkt in de tricycle gestapt om terug naar kantoor te gaan. Als eerste ben ik even gaan douchen want ik was pikzwart. Daarna geluncht en toen weer standaards gaan maken. Ondertussen praten de studenten al iets meer met me en nadat er een jeepney (truckje) aankwam met alle dozen, en nadat ik die samen met de studenten naar zolder had gebracht werd het contact nog wel beter. Deze middag twee ladingen naar boven gesjouwt en het nodige aan de standaards gewerkt. 'S avonds samen met Theo Lidy en Manuel naar de megawall, als eerste even naar de kapper...en dat was wel een bijzondere ervaring want nadat ze klaar waren met knippen kreeg je een schouders-hoofd-nekmassage ( dit alles voor €0,75) Hierna bij de Italiaan gegeten en de nodige boodschappen gehaald had. Deze avond vroeg te bed. De dag erna weer aan de standaards gewerkt en wat internetzaken geregeld. S middags bij de buren in een klein restaurantje gaan lunchen, ze nodigde me uit om met hun mee te eten en ze wilde er helemaal niks voor hebben. De eigenaresse is een superaardige vrouw en elke keer als ze mij ziet maakt dat haar dag weer goed, ja ongelooflijk hé lol. Aangezien het materiaal op was ben ik samen met Manuel op pad gegaan om de nodige dingen te halen, daarna weer aan het werk. Dit was een rustig dagje, wel het nodige gedaan maar ook wat geouwehoerd met de studenten. Deze avond ben ik naar de supermarkt gegaan en naar een goed restaurantje een paar straten verderop. De enigste plek (op het kantoor van Young Focus na) waar ze wifi hebben. Deze avond wederom redelijk op tijd te bed. Deze morgen een uurtje gekletst met wat studenten en toen samen met Theo Lidy en Rikjam in de taxi gesprongen die ons naar Tagaytay bracht. Tagaytay is een stad in de bergen die bekend is om haar vulkaan, het is zo'n 2,5 uur rijden vanaf Manilla. We gingen daar naar een luxe spa-resort waar we de sieraden mochten tentoonstellen. Eenmaal daar aangekomen kregen we als eerste een rondleiding over het resort. Echt ongelooflijk luxe, elke bungalow had zijn eigen massageruimte. Een overnachting kost hier gemiddeld bijna €200,-. Dit is inclusief eten en onbeperkt massage. Ook heeft dit resort zijn eigen groentetuin en doen ze alles zo milieuvriendelijk mogelijk. Na de rondleiding en na een gesprekje kregen we een ruimte toegewezen waar we de sieraden tentoon konden stellen. Als eerste toverden ze een kast tevoorschijn. Nu zou je denken dat dit zo gebeurt is maar we zijn hier echt lang mee bezig geweest. Vlak voor zonsondergang ben ik samen met Theo een kijkje bij de vulkaan gaan nemen, een schitterend uitzicht over een groot meer met in het midden de vulkaan. Hierna weer verder met de sieraden tot een uur of 8. We waren helemaal klaar en het resultaat mocht er zijn. Het zag er professioneel uit, ondanks de standaards gemaakt van pvc pijpen. We hebben hier toen nog een hapje gegeten waarna we in de taxi sprongen die ons weer naar "huis" bracht. Onderweg kreeg ik buikkrampen en eenmaal in mijn huisje gearriveerd trok het niet weg. Deze nacht bijna niet geslapen. 'S morgens veel naar de wc totdat ik er duizelig van werd. Ohja dit overkomt me net wanneer ik 2 dagen weekend heb. Maarja...terwijl ik ziek in bed lig wat gesmst met vrienden/kennissen uit Manilla. Ze wilden me allemaal komen helpen! Zo vriendelijk. Ik besloot als eerste even aan Theo hulp te vragen maar die wisten er ook geen raad mee. Ik dacht er aan om naar het ziekenhuis te gaan maar het was voor mijn gevoel nog net niet erg genoeg. 'S middags is er een kennis van me naar mij toegekomen die me de nodige medicijnen heeft gegeven. Die sloegen goed aan en deze nacht redelijk geslapen. En na anderhalve dag niet gegeten te hebben kon ik 's morgens ook weer eten. Ik heb nog wel af en toe een krampje maar het stelt niet zoveel meer voor. Ook heb ik bij de supermarkt een doosje bonbons gegaald voor Paul en Ann's (oprichters van Young Focus) bbq-birthdayparty voor deze avond. Ik had besloten dat ik er gewoon heen ging. En nadat we met een x aantal mensen dmv jeepney en metro aan de andere kant van de stad gearriveerd waren pikte Paul ons op met zijn auto. Die werd werkelijk helemaal volgepropt en met 14 man vervolgden we de toch naar Pauls huis. Een mooie bungalow buiten de stad, op een heuvel met uitzicht over Manilla....schitterend! Deze avond de nodige biertjes gehad en gebbq-t. Helaas moest ik het rustig aan doen haha. Maarja het was een hele gezellige avond en 's avonds weer helemaal terug naar Balut Tondo waar mijn appartementje is. De dag erna weer aan het werk, 's morgens ben ik met Manuel naar de markt gegaan om alle schooluniformen op te pikken. Wel 10 grote zakken vol denk ik. De komende dagen komen de mensen hier de uniformpjes ophalen. 'S middags een lekker kippetje gegeten waarna ik heel de tijd standaards gemaakt heb. Erg veel gedaan vandaag en 's avonds mezelf lekker verwend bij het goede restaurantje. Daarna op tijd te bed. De dag erna weer aan de buizen begonnen maar na een half uurtje werken kwam Ivan me halen om naar smokey mountain te gaan. Als eerste zijn we de childcare helemaal gaan ontruimen. Toen dat gedaan was heb ik met de hele kleine kids met duplo gespeeld en ze daarna eten gegeven, wat ook weer een helemaal nieuwe ervaring voor me was...maar erg leuk. Ook kreeg ik hetzelfde eten als die kleintjes...de nog in de luiers zitten haha. Hierna moesten we wachten op de truck die we geregeld hadden. Ondertussen kwamen de kleine kids van childcare + weer met me spelen....geweldig. Toen de truck aankwam moest ik, als enigste Nederlander toch wel ff hard lachen aangezien de naam Rommel & co was. Maargoed. Nadat we alle "rommel" ingeladen hadden zijn we de spullen van childcare + ook gaan inladen waarna we met een bomvolle truck terug naar kantoor gingen. Hier zijn we alle spullen weer naar zolder gaan brengen....zweten...!!!! Nadat we hiermee klaar waren ben ik snel even gaan douchen waarna ik naar Chef Patrick..dat goede restaurantje ben gegaan. We hebben hier een afscheidsdiner wat door Theo en Lidy georganiseerd is. Hier hebben we heerlijk en gezellig met zijn alle zitten eten. Deze avond verder niks meer gedaan en op tijd te bed. De dag erna ben ik weer met de buizen aan de slag gegaan maar ik had bijna al het werk klaar. 'S middags ben ik Recca gaan helpen met het samenstellen van de uniformen. Ook overhandigden we de uniformen aan de mensen die ze op kwamen halen. Rond een uur of 4 ben ik met een x aantal studenten boven gaan basketballen. Erg leuk maar zweten!!! En het is niet helemaal eerlijk, ondanks dat hun veel beter zijn win ik nog aangezien ik kan dunken en hun niet, hahaha lachen! Rond een uur of 6 lekker gaan douchen en daarna naar de megamall gegaan. Hier heb ik me even vermaakt in de gamehal en kocht ik een cake om te trakteren voor op mijn laatste dag. Deze dag heb ik echt alle buizen helemaal in elkaar gezet, gelijmd en gespoten. Ja ik ben blij het was hard werken maar het resultaat is mooi. 'S middags heb ik de nodige internetzaken geregeld en om 4 uur begon het echte werk. Eat a whole chickencontest. Pfff damn waar ben ik aan begonnen. Met zijn vieren naar de kippenboer gegaan en 4 hele kippen gehaald. Ja de contest lijkt me wel duidelijk, wie als eerste dat hele ding op had was de winnaar. De verpleger won in 4 minuut 20, en echt alle botjes waren helemaal kaal. Ongelooflijk dat krijg ik nooit niet voor elkaar. Ik had hem helemaal op in 5 minuut 20... Ook snel... ik was 2e maar bij mij zat er nog overal stukjes vlees aan. Daarna wat geouwehoerd met de mensen en 's avonds met zijn 7-en naar Pasay om een proffesionele basketbal wedstrijd te gaan bekijken. Ik had niet verwacht in zo'n mooi nieuw stadion terecht te komen. De manager van Alaska Aces is een vriend van Manuel waardoor hij mooi gratis kaartjes kon regelen. Deze wedstrijd was een superleuke ervaring. Het publiek is hartstikke gek en ze blijven maar aan de gang, dat komt natuurlijk omdat basketbal een snelle sport is en dat er continu heel veel gebeurt. Ja echt superleuk! Hierna met de jeepney terug naar mijn appartementje. De dag erna, mijn laatste dag. 'S morgens nog wat spuitbussen met lak gehaald en een miniboortje om gaatjes in de standaards te maken voor de oorbellen. Hier heb ik me de hele morgen mee vermaakt. Daarna geluncht bij de buren en mijn spulletjes gepakt. 'S middags zijn we met zijn alle bij elkaar gekomen om afscheid van mij te nemen. Ze waren me oprecht dankbaar, wat toch wel een fijn gevoel gaf aangezien ik vond dat ik hier eigelijk te kort ben geweest. Nadat we samen de cake gegeten hadden gaven ze me een pet, een foto met lijstje en een papier met de nodige mooie woorden van iedereen. Erg leuk! Hierna ben ik in de taxi gesprongen naar Malate waar ik weer naar hetzelfde guesthouse ben gegaan als altijd. Ik heb hier de nodige vrienden gemaakt en het is er altijd super gezellig. Eigelijk vlieg ik over 2 dagen terug naar Thailand maar ik had besloten wegens omstandigheden om dat niet te doen. Ik heb mijn ticket naar Cebu geboekt. Hier ben ik al geweest maar ik heb de kans om hier iets moois te beginnen en dat is wat ik graag wil dus ik ga er voor! Deze 2 dagen in Malate heb ik mijn visum verlengt en ben ik met een paar man naar de skybar gegaan. Het was een bar op de 71e verdieping. Een erg mooie luxe bar en het balkon was helemaal open, je kon zo naar beneden kijken. Erg vet om mee te maken! Op 10 juni was mijn vlucht naar Cebu en na een uurtje vliegen arriveerde ik daar. In de taxi gesprongen naar mijn guesthouse en ingecheckt. Over een komend verslag kan ik nog niks zeggen maar waarschijnlijk heeft het niet veel met backpacken te maken. Maar hopelijk word dit een mooi einde van mijn reis. En mocht het niet zo lopen zoals ik wil dan ga ik hierna weer lekker verder! Op hoop van zegen!