Bohol - Cebu - Puerto Princesa - El Nido - Coron

De busreis terug naar Manilla, een oude maar redelijk comfortabele bus. We hadden ook wifi in de bus wat het stukken beter maakt. Tijdens deze reis boekten Mohamed en ik een vliegticket naar een eiland genaamd Palawan, dit moet het paradijs van de Filipijnen zijn. Wel vertrok onze vlucht al om 07:15 en aangezien we rond 05:00 zouden arriveren wisten we dat het een beetje krap zou worden. Maar de situatie werd pas echt gestrest wanneer onze bus door motorische problemen stil kwam te staan, dit kan je niet menen!! Na een half uur stil gestaan te hebben vertrokken we weer, hopende dat we op een schappelijke tijd in Manila zouden arriveren. We hoorden ondertussen ook al dat de gemiddelde aankomsttijd tussen 5 en 8 zou zijn, aangezien het altijd heel druk is 's morgensvroeg in Manilla....ook lekker. Ondanks dat we niet heel lekker zaten hebben we toch nog de nodige uurtjes kunnen slapen en al rond kwart voor 6 arriveerde onze bus in Manilla. Snel de bus uitgesprongen, onze backpacks gepakt en een taxi gescoord. De rit naar het vliegveld duurde ook nog eens een half uur en rond half 7 arriveerden we bij het vliegveld. Snel naar de incheckbalie gesprint en daar aangekomen werd ons verteld dat we niet bekend waren in de computer. We hadden al betaald maar blijkbaar hadden we geen bevestiging gekregen, wel van de maatschappij waar we geboekt hadden maar geen e-ticket...pfff! Voor de komende 2 dagen zaten alle vluchten helemaal volgeboekt naar Palawan en het feest ging dus niet door. Ja je kunt er ook d.m.v. een nachtboot heengaan maar die vertrekt alleen op vrijdag en het is nu maandag. We besloten naar de ticketservices te gaan om te kijken waar we allemaal heen konden en wat de prijzen waren. Werkelijk alle last minutetickets zijn superduur. Damnn....Mohamed moest hoe dan ook een ticket hebben aangezien hij in totaal maar 2 weken in de Filipijnen is. Ik besloot naar Manilla te gaan, een paar dagen niks doen om daarna op vrijdag de boot te pakken. Ik heb de tijd, het is interressant om Manilla te leren kennen en het schilt me zoveel geld. Maar er werd ons verteld dat bij een andere terminal de goedkoopste tickets te verkrijgen waren dus we sprongen in een shuttlebusje die ons daarheen bracht. Maar ook daar vielen we om bij het horen van de prijzen. Ik vertelde Mohamed dat ik heel graag met hem mee wilde aangezien we een supertijd hebben maar dat ik, aangezien ik lang aan het reizen ben simpelweg keuzes moet maken. Hij begrijpt de situatie maar hij laat me niet gaan, hij betaald mijn ticket of ik geef hem maar wat ik eraan wil besteden...het maakt hem niets uit als ik maar mee ga. Dit kon ik niet aannemen en maakte hem dat meerdere malen duidelijk maar hij waardeerde het niet dat ik het niet accepteerde en "uit goed fatsoen" stemde ik er dan maar mee in. We kochten 2 tickets voor naar Cebu. Tijdens het afrekenen werkte de creditcards niet en we gingen geld regelen. Ze hielden de tickets 10 minuten vast voor dezelfde prijs aangezien de prijzen continu stijgen. Na 8 a 9 minuten was hij nog niet terug van het geld halen dus ik besloot snel te betalen. Even later komt hij terug, ik heb goedkopere tickets gevonden.... Gelukkig konden we onze tickets cancelen en nadat we het geld teruggekregen hadden en nadat ze ons verteld hadden dat we ze niet opnieuw konden boeken ging Mohamed de andere tickets halen. Na 10 minuten komt hij terug met het nieuws dat de prijzen zo veel gestegen waren dat hij ze maar niet gekocht heeft. Nadat ik hem vertelde dat we de gecancelde tickets niet opnieuw konden boeken stonden we na 4 uur heel veel getrubbel nog met lege handen. Terwijl we naar een ticketservice wandelden waar we nog niet geweest waren kwam de medewerker van Cebu Pacific naar buiten gerend om te vragen of we het nu geregeld hadden, met een lang gezicht maakte we duidelijk dat het niet door gegaan was en hij vertelde ons dat we maar eens met hem mee naar binnen moesten gaan. De prijzen voor diezelfde vlucht (onze gecancelde tickets) waren drastisch gedaald en aangezien ik ze op mijn naam geboekt had kon Mohamed ze natuurlijk gewoon kopen. Dat was geweldig haha en met een paar tientjes korting regelden we onze vlucht naar Cebu. ( goede tip voor mensen die naar de Filipijnen gaan en goedkoper willen vliegen) Nadat we onze tickets op zak hadden sprongen we in de taxi en eenmaal terug bij het vliegveld checkten we in, we aten en we dronken wat en al snel vertrok onze vlucht. Na anderhalf uur vliegen arriveerden we in Cebu, even de bagage van de band geplukt en in een taxi gesprongen. Waar we heen wilden....ja we hebben geen idee haha. We waren niet van plan hier heen te gaan dus we weten helemaal niks. We vertelden hem dat hij ons maar naar the place to be moest brengen. Een plek met wat barren en restaurantjes en de goedkopere hotels. Na 3 minuten rijden werden we al ergens gedropt en na het bezoeken van een paar hotels bleek alles duur te zijn. Gelukkig bleven we hier maar een nacht dus we checkten dan maar in. Als eerste zijn we naar een grote shoppingmall gegaan waar ik een Filipijnse simcard gekocht heb. De telefoonwinkel, en eigelijk heel het winkelcentrum is bomvol met de mooiste vrouwen. Verder was hier geen toerist te vinden dus het was min of meer een paradijs. Nadat we onze ogen uit gekeken hadden zijn we ergens gaan eten waarna we op zoek gingen naar een bar. Nadat we het aan een x aantal mensen gevraagd hadden wisten we welke kant we op moesten maar we vonden niks wat leek op een bar. Alleen maar sexclubs haha. Nou zagen we 1 bar wat er redelijk normaal uitzag dus we besloten hier maar naar binnen te gaan. Hahaha wat hier gebeurde ga ik niet uitgebreid vertellen maar dat we na 5 minuten gevlucht waren mogen jullie best weten. Tijdens onze ontsnapping kreeg ik een smsje, wat vrij bijzonder was aangezien ik dit nummer pas 2 uur heb en nadat we veilig waren las ik dat smsje en het bleek van de meid af te komen die in de telefoonwinkel werkt... Wow... Maargoed...We kwamen erachter dat de taxichauffeur ons ver buiten Mango Avenue ( het centrum ) gedropt had en we besloten maar in de taxi te springen om daarheen te gaan. En ja, allemaal normale barren en clubs....we maakten er een feestje van. We leerden wat mensen kennen en hierna zijn we met zijn alle gaan karaoke. Hierna met de taxi weer terug naar het hotel om daar even een paar uurtjes te pitten waarna we wederom in de taxi sprongen die ons naar de pier bracht. Hier kochten we een ticket om naar het eiland Bohol te gaan. Nadat we 2 uurtjes gewacht hadden vertrok de boot. Tijdens de tocht zagen we continu vliegende vissen. Sommige vlogen echt superver...zo bijzonder om te zien. Na 2 uur varen arriveerden we in Bohol. De taxi's waren verschrikkelijk duur en we besloten een tricylce te huren voor heel de dag. De backpacks achterop gebonden en direct op pad om de Tarsiers te gaan bezoeken. De tarsier is de kleinste soort aap ter wereld, het is een geweldig speciaal mooi beestje. Het aapje heeft gigantische ogen die hij niet kan bewegen haha, hij heeft hele lange vingers en tenen en hij lijkt sprekend op E.T. Ja dit was wel heel gaaf om te zien. Nadat we een lekkere kokosnoot weggewerkt hadden sprongen we weer in onze tricycle om de beroemde chocolate hills te gaan bezoeken. Aangezien Mohamed en ik veelste groot zijn om met zijn 2-en in de zijspan te zitten was de 80 kilometer lange rit ernaar toe een drama...maar het was goedkoop. Eenmaal bij de chocolate hills aangekomen naar de top van het viewpoint geklommen vanwaar we een geweldig uitzicht hadden over de vlakte met de rare bruine heuvels. Wederom een bijzonder plekje aarde, zoiets had ik nog nooit gezien noch van gehoord. Nadat we de nodige foto's en video's gemaakt hadden begonnen we aan de 2 uur durende rit richting Panglao, een dorpje op het eiland. Al snel vonden we een bungalow die betaalbaar was voor 2 personen. Deze avond zijn we een hapje gaan eten, natuurlijk trapte we af met verse vis....of eerlijk gezegd Mo deed dat, ik kon er het geld niet voor opbrengen en kocht een gegrild kippetje...die overigens heerlijk was. Terwijl we terugliepen naar het guesthouse sprak een jongen ons aan. Hij vertelde ons dat er voor de dag erna een trip gepland stond om met walvishaaien te snorkelen. En dit is geen dagelijkse trip dus als je dit graag wilt...... Natuurlijk willen Mohamed en ik dit heel graag doen. Ik kwam erachter dat de plek waar we zouden snorkelen bij Cebu is.... Dus wederom 2,5 uur op een boot, snorkelen en 2,5 uur terug.... Nadat we flink gepingeld hadden moesten we nog teveel betalen. Alleen voor de bootreis moesten we al meer dan €10,- pp betalen en aangezien ik na Bohol, 11 dagen in Cebu verblijf zou het nogal superstom zijn om deze trip hier in Bohol te boeken. Mohamed wilde het graag en ik vertelde hem dat hij dat zeker moet doen, ik vermaak mezelf wel ben maar niet bang. Maar Mohamed zag op tegen de 5 uur durende bootreis....hij is hier nog maar voor 3 dagen en hij wilde gewoon nog ff cillen. Hij besloot het niet te doen maar ik voelde toch iets van een teleurstelling. Het klinkt best zielig maar we kochten maar een ijsje en we liepen terug naar onze bungalow. Onderweg kwam de verkoper achter ons aangerend en hij gaf ons zijn allerlaatste bod waarna ik zonder toestemming van Mohamed maar snel antwoordde dat we het doen. Je had die kop van Mohamed en die verkoper moeten zien haha, ze waren zo verbaasd! Mohamed was superblij en hij gaf me een vette high five! Ik wilde gewoon dat Mohamed deze trip ging doen, kom op dit is speciaal dat mag je gewoon niet missen. En als iemand het verdiende om niet alleen te gaan was hij het wel!! Met de tickets op zak en met een grote lach op onze gezichten liepen we terug naar de bungalow waar we snel zijn gaan pitten, aangezien we er al vroeg uit moesten. Om half 5 ging de wekker en we wandelden naar de boot. Het duurde allemaal iets langer dan verwacht maar om 6 uur vertrokken we weer richting Cebu. We zitten in een kleine boot met een man of 8, iedereen ligt te slapen dus echt gezellig is het niet maar na 2 en half uur arriveerden we op het strand van Cebu. Daar moesten we ons registreren, 1000 peso (€16,50) betalen en kregen we uitleg wat we wel en niet konden doen tijdens het snorkelen. Zo moest je 4 meter afstand houden en als hij naar je toe komt gezwommen moest je rustig op je plek blijven en dan zal hij je wel passeren. Hierna moest iedereen die zonnebrandcreme ophad gaan douchen waarna we onze reddingsvesten kregen en in de kano stapten, 4 man per kano. Het word hier in de zee heel snel diep en al na zo'n 50 meter varen stopten we. We zagen al een gigantische donkere vlek in het water met daarbij een gigantische mond boven water, yeahhh een walvishaai....wat een gevaarte zeg. We deden onze reddingsvesten uit, pakten de snorkelspullen en we sprongen in het water. Wow....ik denk dat het hier zo'n 20 meter diep was en het zicht tot aan de bodem was perfect. We zagen direct al 2 grote walvishaaien van zo'n 8 meter en een baby van zo'n 2 meter. We waren zo dichtbij, echt ongelooflijk. De beesten waren rustig rond aan het zwemmen en aan het eten. Het is zo fascinerend om te zien dat je de wereld om je heen vergeet. We kregen een half uur om tussen de walvishaaien te snorkelen. Deze ervaring is eigelijk onbeschrijflijk, toch probeer ik er maar het beste van te maken. We maakten in dit half uur van alles mee, zo werden Mohamed en ik zo goed als geplet tussen een walvishaai en een boot, dit was werkelijk angstaanjagend maar zo ongelooflijk vet....te gek voor woorden. Mohamed werd door de staart van een walvishaai geslagen. Ja je moest eigelijk op 4 meter afstand blijven maar dat was onmogelijk haha, we waren continu zo dichtbij...! Op een gegeven moment zagen we een walvishaai garnalen eten en plots kwam een gigantische jongen van zo'n 10 meter er zich mee bemoeien. Hij stootte tegen de andere walvishaai aan waardoor die zich een ongeluk verschoot, hij raakte in paniek en ging er werkelijk als een formule 1 pantsertank vandoor. Dit temidden van de snorkelaars en duikers. Het was ongelooflijk, dat ding weegt duizenden kilo's en het accelereert als een jachtluipaard...wowowow!! Tijdens het snorkelen zagen we ook nog diverse andere schitterende vissen maar die vielen een beetje in het niets. Ondertussen had ik wel in de gaten dat de tijd er bijna op zat en ik had nog geen walvishaai aangeraakt...en ik ga niet uit het water voordat ik dat gedaan had dacht ik. Al snel kwam er weer een flinke jongen naar mij toe, hij kwam wel heel dichtbij en het is zo'n gigantisch gevaarte dat je schrik krijgt en weg wilt zwemmen. Ik kon nog net een beetje uit de weg gaan voor hem en plots is zijn staart recht voor mijn neus...ik kon het dus niet laten om die even vast te pakken hahaha, yeahhh i touched it :-) Verder had ik geluk dat Mohamed een gopro camera heeft (onderwatercamera) waardoor we dit geweldige moment op foto's vast hebben kunnen leggen. Nadat de tijd erop zat zijn we weer in de kano geklommen die ons terug naar het strand bracht en waar we in de boot stapten om terug naar Bohol te gaan. Deze rit van 2,5 uur heb ik lekker op het dek liggen zonnen, ofja na een uur ben ik maar uit de zon gaan zitten aangezien ik getoast werd. Ik waarschuwde Mohamed uit de zon te komen maar meneer is eigenwijs, of eigendom eigelijk want na de 2,5 uur durende reis was hij werkelijk zo rood als een kreeft. Eenmaal terug in Bohol zijn we de foto's gaan bekijken waarna we lekker zijn gaan lunchen. Mohamed voelt zich niet zo lekker, hij is zo erg verbrand. Deze dag hebben we verder gechilld. 'S avonds een hapje gegeten en op tijd te bed. De volgende dag kon Mohamed helemaal niets. Hij was zo verbrand, hij kon zijn armen niet bewegen hij kon geen shirt dragen...hij had het zwaar. We hebben deze dag wederom niets gedaan. Ik dacht dat Mohamed het niet zo naar zijn zin had want hij kwam niet zo vrolijk over. Na een tijdje kwam ik erachter dat hij gewoon niet kon lachen aangezien hij zo erg verbrand was haha, sorry Mohamed ik weet dat je dit kunt lezen en dat je dit leest maar je leek een beetje op een zombie haha. De rest van de dag hebben we niets meer gedaan dan wat gegeten. De volgende morgen checkten we uit en sprongen we in een taxi. Als eerste werd ik naar de pier gebracht vanwaar ik terug zou gaan naar Cebu. Nadat ik afscheid genomen had van mijn maat brachten ze hem naar het vliegveld. Ik heb 2 geweldige weken gehad met hem, we hebben gekke en mooie dingen gedaan...ja het klikte echt goed tussen ons, nog bedankt voor alles maat en ik hoop je op je volgende vakantie weer te zien haha. Om 11:40 vertrok mijn boot naar Cebu. Na 2 uurtjes geslapen te hebben arriveerde ik daar, ik sprong in een taxi die me naar mijn guesthouse bracht in Cebu city. Eenmaal daar gearriveerd kreeg ik een nette eigen kamer met airco. Normaal zou ik een goedkopere kamer pakken maar aangezien ik hier 11 nachten blijf wil ik toch wel iets van luxe. Tja... 11 nachten in Cebu is voor de meeste toeristen niet weggelegd. Er is niet zo heel veel te doen. Dit was eigelijk ook niet mijn plan maar zo liep het nu eenmaal. Een kennis van me die in Cebu woont had een ticket geregeld voor een beachparty op 10 mei dus had ik maar een vlucht geboekt naar Palawan op 13 mei. Ik vond het niet zo erg om hier lang te blijven, ik heb de laatste tijd zoveel gedaan dat ik wel wat rust kan gebruiken. Zo wat heb ik gedaan in Cebu: shoppingmalls bezocht, de kerk bezocht en geslapen overdag, 's avonds op stap, veel karaoke en in het guesthouse rond gehangen met locals die ik heb leren kennen...vooral met de leuke meid die ik in de telefoonwinkel ontmoet had. Ik ben verder 1 hele dag bij haar thuis geweest wat ook een hele leuke dag was. Verder kookten de locals voor me en heb ik ook voor hun gekookt, en dan natuurlijk niet te vergeten de geweldige beachparty. Ook ben ik naar de immigratiebureau geweest om mijn visum te verlengen. Nadat ik de formulieren ingevuld had, 3030 peso (€50,-) betaald had en nadat ik 2 uur moest wachten was dat dan ook geregeld. Een hele opluchting! Nou dat was Cebu zo'n beetje, ik weet dat het niet zo boeiend lijkt maar ik had een geweldige mooie tijd hier. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt en ik ben weer lekker tot rust gekomen. Het kostte me een paar dagen om aan deze stad te wennen maar Cebu heeft me goed gedaan en met pijn in mijn hart verlaat ik deze plek, dat is een beetje overdreven maar ik zou hier graag willen blijven! Ik ben nog in contact met een local/vriend daar die me wil en gaat helpen om proberen een guesthouse te beginnen! Het zal niet makkelijk worden maar ik ben benieuwd hoe dit afloopt. Maargoed...13 mei brak aan en die dag ben ik in de taxi gesprongen die me naar het vliegveld bracht. Nadat ik ingecheckt had heb ik ergens een kopje koffie gedronken waar ik een jongen (Paul) uit Nieuw-Zeeland ontmoette, wat gebuurt en al snel vertrok mijn vliegtuig naar Puerto Princesa op het eiland Palawan. Na een uur en een kwartier vliegen arriveerde we in Puerto Princesa op het eiland Palawan. Ik besloot samen met Paul verder te gaan aangezien we dezelfde plannen hadden. Even de bagage van de band geplukt en toen we naar buiten liepen sprak een man ons aan, hij wilde ons een ticket naar El Nido aansmeren. Nu was de prijs goed en we waren geïnteresseerd. Maar voordat we naar El Nido gingen wilden we de beroemde Underground river gaan bezichtigen. Dit was niet mogelijk aangezien dit een andere richting op is. Na een half uur gepraat te hebben kwamen we tot een oplossing. Het bleek dat het bezoeken van de Underground river niet zo makkelijk is, je hebt een toestemming van de gemeente nodig en je moet eigelijk minimaal twee weken van te voren al boeken. Wij hadden dus helemaal niks geregeld. Na de nodige telefoontjes wist de man een afspraak te maken voor 2 dagen later. Verder regelde hij de benodigde papieren en het vervoer erheen. Samen met 2 nachten in een redelijk luxe hotel was de totaalprijs meer dan schappelijk en we besloten ermee in te stemmen. We werden gratis naar ons hotel in Puerto Princesa gebracht en waarna we ingecheckt hadden waren we ergens wat gaan eten. We leerden wat lokale mensen kennen, we dronken het nodige, het karaokeapparaat werd uit de schuur gehaald en we zijn hier verder heel de avond gebleven. De dag erna moesten we 's morgens al om 8 uur bij het gemeentehuis zijn om ons gezicht te laten zien zodat we toestemming kregen om de Underground River te bezoeken. Dit was zo gepiept. Verder kun je in Puerto Princesa een citytour of een eilandhopping tour boeken. De eilanden blijken hier niet zo geweldig te zijn en de citytour was prijzig. We besloten onze eigen citytour te organiseren. We plukten een tricycle van de straat en huurde die voor heel de dag, het kostte ons €3,20 per persoon haha. We zochten een paar leuke plekjes uit die de echte citytour aanbood en onze dag begon. Als eerste bezochten we Bakers hill, een tuin met pauwen en van allerhande gekke beelden en vanwaar je een geweldig uitzicht zou hebben. Nou het uitzicht viel ongelooflijk tegen maar ze hadden daar een hele grappige slimme pratende vogel waardoor dit bezoek absoluut de moeite waard was. We liepen door de tuin daar en opeens begon de vogel te praten. We riepen gwapa (beautiful girl) naar de vogel en hij riep gwapo (beautiful boy) terug naar ons. We lagen helemaal dubbel, daarna zei hij iets wat we niet verstonden maar het eindige met wowwwwww en hij floot wietwiewwww....HILARISCH. Even later liepen we weer voorbij en ik noemde hem gwapo, hij riep terug: Wrong! Wij lagen weer dubbel en ik zei ooo i'm sorry waarop de vogel zei : it's oke. Ik wist niet dat een vogel zo slim kon zijn. Eenmaal het park verlaten, ingestapt in de tricycle en we vertelden dit verhaal tegen de chauffeur waarop hij antwoordde dat we geluk hadden want soms noemt de vogel je ook lelijkerd hahaha...wat een supergrappig begin van onze dag! Onderweg naar ons volgende adres passeerden we de butterfly-eco garden & Tribalvillage. Dit stond eigelijk niet op ons lijstje maar we vertelden de chauffeur hier ook maar te stoppen. Het kostte 50 peso per persoon, minder dan €1,-. Eenmaal in de tuin zagen we redelijk veel vlinders maar er waren maar een stuk of 5 verschillende, het was niet zo heel boeiend. Wel hadden ze een speciale pauw die alleen maar in Palawan leeft, ook hadden ze een krokodil en terwijl we daar foto's van maakten kwam een begeleider ons halen die ons naar de tribal village (bergstamdorpje) bracht. Daar begon net de uitleg over hoe die mensen leefden. Dit was zeer interessant en leuk om te zien. Ze maakten muziek met zelfgemaakte instrumenten, ze maakten vuur, ze lieten zien hoe ze jaagden en ze haalden nog een grote slang tevoorschijn. Ja erg leuk. Hierna gingen we weer naar de vlinder-eco tuin. We werden begeleid door een jongedame die ons van allerhande gekke gevaarlijke dieren liet zien. Zo showde ze ons de beerkat, een kruising tussen een kat en een beer...ook dit beest is alleen maar op dit eiland gevonden! Hierna bracht ze ons naar dodelijke schorpioenen, die we gewoon vast mochten houden...."zolang je ze geen pijn doet doen ze niks" zei ze met een heel schattig stemmetje. (Een groot bord bij de schorpioenen: DANGEROUS, DON'T TOCH THEM!!!! Ook hielden we nog de sterkste kever ter wereld vast, waaa creepy wat een eng ding. Hahaha.... Ook speelden we nog met een duizendpoot, wandelende takken en wat andere rare beestjes. Hierna verlieten we dit park, het verbaasde ons hoe leuk dit bezoek was. Hierna werden we naar de grote Kathedraal gebracht, een schitterend ding. We bezochten nog 1 of andere gedenkplaats en daarna zijn we naar de megasupermarkt gegaan waar we de nodige dingen gekocht hadden. We hadden eigelijk een deal om vanaf de beroemde Baywalk de zonsondergang te bekijken maar het was nog te vroeg. De chauffeur bracht ons naar het hotel waar we lekker ff hebben liggen chillen. Om 5 uur pikte hij ons op en hij bracht ons naar Baywalk. Een niet al te grote boulevard maar met een geweldig uitzicht. We liepen hier wat rond, dronken bier en we aten verse mossels terwijl het zonnetje achter de bergen zakte, schitterend! Hierna bracht de chauffeur ons naar een bar waar we er een feestje van gemaakt hadden. Daarna te bed en 's morgens om 7:30 vertrok onze minivan naar Sabang, het dorpje van de Underground river. Na zo'n 2 uurtjes rijden maakten we een tussenstop bij een grot. Deze kon je bezichtigen en je kon naar de top klimmen vanwaar je via een zipline weer naar beneden kon. Het kostte in totaal €8,-. Dit stond eigelijk niet in de planning maar we hadden de keuze, of 2 uur wachten of dit doen...dus we besloten het maar te doen. De grot was redelijk mooi, hele speciale vormen maar het was gigantisch druk met toeristen...we konden niet doorlopen en het duurde eeuwen voordat we de top bereikten. Boven aan de top kon je kiezen tussen een gewone zipline afdaling of de Superman. We kozen voor de Superman...dat zou zo spectaculair zijn....nou het uitzicht was mooi maar heel dit gebeuren viel in het niets met wat ik allemaal al gedaan heb. Hierna terug naar de minivan die ons naar Sabang bracht. Daar genoten we van een lunchbuffet waarna we in de boot stapten die ons naar de Underground river brachten. Na uren wachten waren we eindelijk aan de beurt. We liepen naar de river en daar aangekomen valt je mond open. Een schitterende blauwe lagoon met uitzicht op de grot, werkelijk spectaculair mooi en het was het wachten waard! Hierna stapten we met zo'n 10 man in een kano en werden we zo'n 5 kilometer rondgevaren door de grot. Allemaal gekke vormen, geweldige rotsformaties van leisteen met diverse kleuren en duizenden vleermuizen. Ik heb al meerdere ondergrondse rivieren bezichtigd maar deze was toch wel heel mooi, vooral met de felblauw lagoon bij de entree. Hierna werden we met de boot terug naar Sabang gebracht waar Paul en ik een minivanticket kochten om door te reizen naar El Nido. Ze vroegen een belachelijke prijs maar dit was voor ons de enige manier om vandaag nog naar El Nido te gaan. Nadat we gedropt werden bij een busstop (gewoon ergens langs de weg) moesten we wachten op de minivan. Na zo'n 3 uur op straat gelegen te hebben kwam hij dan uiteindelijk. Man o man, dat ding zat stampvol...maargoed ze propten ons erbij en met 15 man in een minibusje zette we onze 265 kilometer lange reis voort, het duurde gelukkig maar 6 uur voordat we in El Nido aankwamen... ;-) Het was ondertussen al middernacht, we sprongen in een tricycle die ons naar een goedkoop guesthouse bracht waarna we meteen zijn gaan slapen. De volgende morgen was ik vroeg wakker en ik besloot te gaan kijken of ik al een tour kon boeken voor vandaag. Dat was gelukkig nog mogelijk aangezien de tours pas om 9 uur beginnen. Na het nodige onderhandelen boekte ik voor Paul en mij de lagoontour, die volgens anderen schitterend blijkt te zijn..het kostte ons 1000 peso per persoon. Nadat we ergens ontbeten hadden werden we naar de boot gebracht. Na 20 minuten startte de boot uiteindelijk en we begonnen aan onze tour. We hadden niet verwacht dat dit zo spectaculair mooi zou worden. Pffff.....het water is zo superhelder, de lagoons zijn zo superblauw, geweldige rotsformaties....het is magistraal mooi. Terwijl we naar een eiland vaarde om te lunchen zagen we al de nodige zeeschildpadden. Nadat we heerlijke verse vis hadden gegeten gingen we het water in om te snorkelen. Kwa koraal was het niet zo heel speciaal op deze plek maar het snorkelen met een geweldig mooie zeeschildpad maakte dit toch wel heel bijzonder voor me. Ook bezochten we nog een lagoon die je alleen via een rotsopening kon bezoeken en de nodige eilanden. Hierna zat onze geweldige dag erop en werden we terug naar El Nido gevaren. Deze avond zijn we lekker ergens wat gaan eten en drinken en we regelden onze boottickets om de volgende dag naar het eiland Coron te gaan. Deze trip duurt zo'n 8 uur en kostte maar liefst 1800 Peso....echt duur maarja. De volgende dag meldde we onszelf al om 6 uur bij de haven. De boot had wat vertraging en vertrok pas om 07:30. Nu verwacht je van zo'n lange trip een degelijke boot maar onze boot was een kleine bambooboot haha, geen stoelen...alleen een houten dek met een zeiltje erboven gespannen. Tijdens deze reis lag iedereen maar wat te hangen en te slapen, ja meer kon je ook niet doen en na 8 uur en een kwartier varen arriveerden we op het eiland Coron. We hoorden dat het zo'n 10 minuutjes lopen was naar het centrum dus een tricycle was overbodig. Onderweg spraken we een paar backpackers die ons een goed betaalbaar hotel aanraadde. Nadat we daar gearriveerd waren en nadat we ingecheckt hadden zijn we het dorpje gaan verkennen. Het is een heel gezellig authentiek plaatsje. Het heeft een lokaal marktje en de nodige restaurantjes en barretjes. De mensen zijn allemaal heel vriendelijk. Nadat we ergens gegeten hadden zijn we op zoek gegaan naar een bar maar het was nog vroeg en alle barren waren leeg. We besloten maar te gaan slapen. De dag erna besloten we een rustdag te nemen aangezien we geen zin hadden om weer heel de dag op een boot te zitten. We hebben wat rondgelopen en in het hotel liggen chillen. 'S middags wilde we eigelijk naar het strand maar iemand vertelde ons dat het mooi was om Mount Tapyas te bezoeken. Nadat we onze bootticket geregeld hadden om terug naar Manilla te gaan zijn we naar de Mount Tapyas gegaan. Oja even de nodige informatie over de boottrip, het kostte 1150 peso en de bootreis duurt maarliefst 21 uur!! Hahahahaha te gek voor woorden en niet echt iets om naar uit te kijken, maar wel heel gaaf hahah. Hierna zijn we een hapje gaan eten, ofja eigelijk heel luxe, we aten stingray met zeedruiven...werkelijk superlekker! Eenmaal gearriveerd bij de voet van de berg begon ons avontuur. Onder de bloedhete zon, 724 treden stijl omhoog. Pffff we gingen bijna van ons eigen af maar we bereikten heelhuids de top. Na 5 minuten bijgekomen te zijn maakten we de nodige foto's en video's. Het uitzicht is hier werkelijk spectaculair...het is onbeschrijflijk mooi. We besloten hier twee uur lang te wachten om de zonsondergang te zien. Deze twee uur wachten gingen zo voorbij, het was hilarisch om alle mensen helemaal uitgeput, half dood boven zien te komen. Keer op keer zag je een vlaag van opluchting en iedereen was dan ook supervrolijk daarboven, er hing een geweldige sfeer. De zonsondergang was wat bewolkt maar desalniettemin schitterend! Nadat de zon verdwenen was begonnen we aan de afdaling en besloten we ook nog eens helemaal terug te lopen naar ons hotel. Op wat knikkende knieën en trillende benen na was het allemaal goed verlopen. Na onze welverdiende douche zijn Paul en ik wat gaan chillen en op de 1 of andere manier waren we zo lam en werden we de volgende morgen rond 5 uur wakker haha. We hadden voor deze dag een eiland + snorkeltour geboekt en we moesten ons daar om 08:00 uur melden. Om half 9 vertrok onze boot. We waren met een mooi klein groepje van in totaal 6 toeristen en 2 gidsen. Als eerste bezochten we de verborgen lagoon, hier verwachtte we heel veel van aangezien de lagoons in El Nido geweldig waren. Helaas viel deze enorm tegen, ja het snorkelen was mooi, het water was mooi blauw en helder maar de omgeving en vooral het uitzicht was niet zo spectaculair. Gelukkig was de rest van de dag geweldig. We snorkelden op geweldige plekken, de koraalriffen zijn zo mooi. Alle kleuren die je je maar kunt bedenken, we zagen zoveel soorten vissen en een dodelijk gifitige zeeslang...wat wel even schrikken was. Helaas was het geheugen van Paul's Gopro camera vol, waaaaa en het was zo schitterend onder water. Ik zag mensen van mijn groep foto's maken met hun telefoon in een waterproofbag. Oooh yes ik heb ook een waterproofbag en ik besloot ook de nodige onderwaterfoto's te maken.....enthousiast als ik ben. Al snel kwam ik erachter dat mijn waterproofbag niet waterproof was en ik verschoot mezelf een ongeluk. Ik zwom snel naar de boot waar we er alles aan deden om hem te drogen. Helaas...mijn goede vriend...mijn camera...mijn telefoon heeft dit avontuur niet overleefd....HOE KON IK ZO STOM ZIJN WAAAAAAAAA :'( ! Maarja...shit happens en het leven gaat door. Gelukkig was de omgeving zo geweldig mooi dat ik er niet heel bedroefd om was. We arriveerden bij een eiland vanwaar je een geweldig viewpoint zou hebben. We klommen naar de top en wowowowowowow......wat een geweldig uitzicht....fenomenaal! Dit blijkt tevens ook het meest gefotografeerde plekje te zijn van de Filipijnen...en dat kan ik me wel voorstellen, dit was echt schitterend. Na de nodige foto's zijn we naar de andere kant van de berg naar Kanyan Lake gelopen. Een schitterend blauw meer, 70% zoet water en hartstikke helder. Hier hebben we heerlijk gezwommen waarna we weer naar de boot zijn gewandeld. We zijn toen naar een plek gewandeld waar we zijn gaan snorkelen...wederom onbeschrijflijk mooi. Hierna bezochten we nog een supermooi eilandje waarna we terug gevaren zijn naar Coron. Paul en ik zijn meteen een bar in gedoken waar we flink hebben zitten drinken. Hierna zijn we onszelf op gaan frissen en samen met 2 Franse meiden wat gaan drinken en eten. Rond een uur of 10 was het bedtijd. De volgende dag gingen Paul en de twee dames wrakduiken. Ook ik had deze trip geboekt...3 duiken voor 3000 peso, dat is €50,-...en dan ben je op 1 van de beste duikplekken ter wereld. Helaas vertrouw ik mijn oren niet en besloot ik mijn trip te cancelen, ik baal hier echt van maar ik durfde het gewoon niet aan....helaas. Ik ben deze dag lekker gaan ontbijten en wat rond gaan wandelen. Daarna ben ik in het hotel mijn blog gaan schrijven en heb ik veel zitten kletsen met een Franse gast en wat dames die in het hotel werken. Toen mijn maatjes eenmaal terug waren van het duiken zijn we ergens lekker gaan dineren waarna we naar een bar zijn gegaan waar we flink gedanst en gedronken hadden, het was een hele gezellige avond en ik sloot af met de lekkerste Irish Coffee die ik ooit gehad heb. De dag erna een redelijke kater en heel de dag gechilld, gewacht tot 5 uur want toen moesten we ons melden bij de pier. Na de nodige vertraging vertrok onze boot terug naar Manilla rond 20:30. Deze boottrip duurde maarliefst 21 uur en 15 minuten pffff. Gelukkig hadden we een bed en 2 flessen rum waardoor we de trip vrij vlot vonden gaan. Het was een bijzondere ervaring. Eenmaal terug in Manilla in de taxi gesprongen die me naar het guesthouse bracht.