Kampot - Ang Ta Soam Homestay

Sihanoukville, ons laatste nachtje hier komt eraan. Overdag wat lekker rondgewandeld. In de begin van de avond hebben we onze busticket voor de volgende dag naar Kampot geregeld, ook hebben we bij ditzelfde bureautje ons Vietnam visa geregeld. Voor 2 dollar extra kosten regelde dat bedrijfje alles voor je. Aangezien de Vietnamese ambassade een goede 10 kilometer op en neer was en dat we dan een tuktuk nodig hadden was dit de goedkoopste optie, het visa is dubbel zo duur als de meeste visa's, het kostte me in totaal nu 62 dollar maar we konden hem de volgende morgen al ophalen. Onze laatste avond hebben we hier afgesloten met een beachbbq, bij onze favoriete strandtent the Moon Shack. Ik heb hier weer een overheerlijk stuk Barracuda gegeten, geserveerd met een lekkere salade en een portie rijst. Hierna nog een lekkere kokosnoot gehad, afscheid genomen van het personeel daar en toen lekker op tijd te bed. De volgende morgen zijn we vroeg gaan ontbijten waarna ons een redelijke wandeling te wachten stond. We gingen naar de Canadese bank, dit omdat je hier geld op kunt nemen zonder extra kosten, wel was het maximum op te nemen bedrag per dag 150 dollar. Nadat we dat gedaan hadden liepen we weer terug naar het dorp, even een grote goedkope supermarkt binnen gegaan en toen bij ons guesthouse onze spullen bij elkaar gepakt en op de bus gewacht. Nadat onze bus netjes maar 20 minuten te laat kwam zijn we dan ook daadwerkelijk vertrokken. Het minibusje zat stampvol en daardoor mocht ik voorin zitten. Nu zou dat normaal gesproken luxe zijn maar ik had echt helemaal geen bewegingsruime....zo krap. Maargoed de reis duurde zo'n 2,5 uur en het was dus goed te doen. Wel kreeg ik het in het begin een paar x Spaans benauwd van de chauffeurskunsten van onze chauffeur, pff. De weg was nat en hij rijdt loeihard richting de voorliggers op en dan veelste laat vol in de remmen, maar toen we eenmaal de grote drukte voorbij waren viel dit ook wel mee. De weg naar Kampot was goed en we kwamen daar dan ook veilig aan. Nadat we allemaal uit het busje gestapt waren waren er natuurlijk weer de nodige tuktukchauffeurs. Na ze duidelijk gemaakt te hebben dat we ons even moesten oriënteren, hadden we een kaartje geregeld en zagen we dat we maar 5 minuten hoefde te lopen. Op dat moment begon het te regenen, heel hard. Het was eigelijk meer storm dan een regenbui en werkelijk waar in een paar minuten stonden de straten al blank. Er kwam geen einde aan en na een dik half uur stond nog iedereen te wachten totdat de bui wegtrok. Tevergeefs.. Het was inmiddels al echt overstroomd hier en Renee en ik besloten toch maar in een tuktuk te springen, hij bracht ons voor 1 dollar in totaal 3 straten verder naar ons guesthouse. Nadat ik de kamer gecheckt had en besloten had dat het er prima uitzag hebben we dan ook maar snel ingecheckt en onze spullen gedropt. Renee is op dat moment grieperig en gaat direct te bed. Aangezien het nog regende kon ik dus niks gaan doen, maar nu wou het lot dat de vrouw des huizes allemaal taarten bakt heel de dag dus had ik mezelf verwend met een groot stuk lemon merinquetaart. Dat was toch wel genieten. Even later kwam Renee in paniek naar beneden, ze had 39,5 graden koorts. Nu vond ik dat dat geen reden is om zo paniekerig te doen maargoed zij wilde naar het ziekenhuis. Flauwekul natuurlijk...:-). Nadat we een taxi geregeld hadden zijn we naar het ziekenhuis gegaan, de straten stonden echt ongelooflijk vol met water, op sommige plekken tot aan je knieën. Het ziekenhuisje was klein maar zag er nog niet zo slecht uit. Wel was er geen Engels sprekende doktor aanwezig en werd ons verteld dat we deze avond om 19:00 terug moesten komen. Nadat Renee te bed was gegaan ben ik even de omgeving gaan verkennen. Ik stuitte op een grote oude markt maar die was helaas al gesloten. Ik ben verder gaan lopen en zag een lokale kappershop. Ik besloot even te gaan vragen wat het kostte en nadat ik afgepingeld had tot 1 dollar (€0,75) mochten ze er wel even aan friemelen, met als resultaat een net geen kale kop....maargoed ik kan er weer een tijdje tegen. Daarna ben ik teruggegaan naar het guesthouse om te checken hoe het is met Renee. Natuurlijk nog hetzelfde verhaal en om iets voor 7 zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan. Na wat bloed afgenomen te hebben en na een half uurtje wachten kregen we te horen dat er niks aan de hand was, op een griepje of koorts na dan. Gelukkig. Daarna zijn we wat gaan eten. Nu is het stuk waar we ons nu bevinden totaal niet toeristisch en dan valt ff wat eten niet mee. Uiteindelijk zag ik bij een straatkraampje een aantal mensen de lokale delicatesse eten. Het is een ei met een embryo erin. Nu had ik hier in Nederland er al overgelezen en het zag er zo "lekker" uit dat ik het moest proberen. Het kostte zo'n €0,30 en daarvoor hoefde ik het ook niet te laten. Ik kreeg een bordje met groenigheid, een eitje, een limoentje en een schaaltje peper. Nadat ze me uitgelegd hadden hoe ik het moest eten ben ik er dan toch maar aan begonnen. Wow wat zag dat er ranzig uit, nadat ik het ei geopend was zag ik een zwarte omhulsel, die prikte ik kapot en toen zag ik een zwart, gele, roze embryo. Zo smerig, het zwarte waren de nog hele zachte veertjes van het kuikentje, het gele was eigeel en het roze was het lichaampje. Mijn mouwen opgestroopt, mijn lepelje erin gestopt, geschept en meteen een dikke grote hap genomen. Tot mijn verbazing smaakte het goddelijk. Nee das een geintje, het was nu niet echt bepaald lekker. Maar nadat ik de botjes van de kippenpootjes uit mijn mond had gespuugd en nadat ik bij elke hap met veertjes nog 3 x moest nadenken wist ik de inhoud van dit ei toch helemaal, zonder kokhalzen naar binnen te krijgen. Ja een ei met een embryo erin, een ervaring opzich. Renee was een beetje saai met haar verse fruitsalade maargoed als ze daar al voldoening van krijgt. Nadat dit achter de rug was ben ik met Renee meegelopen om haar naar het guesthouse te brengen. Ik ben direct verder gegaan om echt wat te gaan eten. Nadat ik 10 minuten gewandeld had vond ik het toeristische gedeelte van Kampot. Terwijl ik het eerste echte restaurant passeerde werd ik al vanaf het terras geroepen, eyyyyy, wat oude bekende. Ik raakte met hun in gesprek en ze vertelde me dat er zo'n 5 kilometer verder een feestje was deze avond. Hun hadden 2 motors ter beschikking op dat moment en als ik zin had kon ik achterop springen om mee te gaan. Ja leuk....dus uiteindelijk nog niks gegeten maar direct naar het feest gegaan. Nu was 5 kilometer verder ook hun guesthouse dus hoe ik terug moest komen dat moest ik nog ff uitzoeken, ik wilde gaan lopen maar dat was echt een te lange, pikdonkere weg. Maargoed... Nadat we samen bij hun guesthouse een pilsje gedronken hadden en nadat ze me hun alles onderpoepende kip in hun slaapkamer geshowd hadden zijn we 50 meter verder naar het feest gelopen. Het was iets wat lijkt op een Apres Ski hut in de bossen waar lekker gedanst werd onder het genot van live muziek. Het bier vloeide rijkelijk en de stemming zat er goed in. Toen kwam de schmink te voorschijn, en voor degene die zich lieten schminken stonden er gratis tequila shots te wachten. Dat lieten we natuurlijk niet aan ons voorbij gaan en nadat ik geschminkt was in Mike Tyson style ging het feest voort. Rond een uur of 1 had ik het wel gehad en ging ik even een tuktuk regelen, na 5 minuten was dit gebeurt en toen ik op het punt stond om te gaan werd ik teruggefloten voor nog een biertje. Ik kon weer eens geen nee zeggen en ik dook de apresskihut weer in. Na een tijdje besloot ik echt te gaan maar er was geen tuktuk te bekennen. Ik zag een local met een motor, ik vroeg of hij naar het centrum ging en dat bleek het geval. Hij bood me een gratis lift aan. Dat was helemaal lekker. Nadat hij me bij het guesthouse had gedropt ben ik dan ook direct gaan slapen. De volgende dag werd ik wakker en ik voelde me niet goed, niet van de kater maar ik merkte dat ik ook griep had. Aaaaa dat meen je niet........maar helaas het is niet anders. 2,5 dag te bed, zweten, kippenvel, 39,5 a 40 graden koorts, hoofdpijn veel spierpijn enz, ja ik had het zwaar. Precies hetzelfde als Renee. Dag 4 voelde ik en Renee ons een klein beetje beter. 2 vrienden van ons waren in hetzelfde guesthouse gaan slapen als wij maarja, ze hadden vooralsnog niks aan ons. Deze dag besloten we toch maar met de tuktuk naar de zout en peperplantages te gaan. Dat wilden we gewoon niet missen aangezien Kampot hier bekend om staat. De weg erna toe was 1 grote gatenkaas en voor ons, met een behoorlijke griep viel dat niet mee. Maar doorgezet en bij de peperplantage gearriveerd. Even daar rondgelopen, het nodige bezichtigd en de zelf geplukte peperbolletjes geproefd. Heel sterk van smaak en pittig. Wel heel leuk dat dit zomaar kan. Daarna bij het aanliggende restaurantje even gechilld en daarna naar de zoutplantage. Ze graven hier sloten van de zee naar het veld, laten het water een paar uur op het veld liggen en door de hitte komt de zout naar de oppervlakte, dit harken ze eruit en zo krijgen ze het zout. Een zeer interessant proces. Onze tuktukchauffeur legde alles precies uit hoe het in zijn werk ging. Nadat we dit alles bezichtigd hadden gingen we terug naar het guesthouse. Voor het eerst nog wat rijst met groenten gegeten en daarna een flinke middagdut gehad. Eigelijk hadden we vrijwel niks gedaan maar ik was zoooo moe. Rond de avond zijn we samen wat noodles gaan eten, daarna even rondgewandeld en toen weer te bed. De volgende dag werd ik wakker met enorme hoofdpijn maar mijn griep was weg. Dus wat aspirientjes genomen en er weer het beste van gemaakt die dag. Na een lekker ontbijtje, pannenkoeken met honing voelde ik me redelijk. Die dag wat rondgewandeld, het was best zwaar en de 35 graden van die dag deed daar ook geen goed aan. 'S middags weer lekker geslapen. 'S avonds zijn Renee Anna Robert en ik naar een restaurantje gegaan. Het werd echt door iedereen aangeraden. Het was wel redelijk prijzig. De specialiteit van dit restaurant waren de pork ribs, hier hadden ze ook al 2 prijzen voor gewonnen en we wilden ze dus echt uittesten. Robert Anna en ik bestelde samen de 1,5 kilo dino rib. En een dino rib was het, halleluja wat een ding! Ik moest denken aan ome Hein met zijn grote spareribs verhalen, no way dat hem DAT zou lukken! Wij kregen het met zijn 3e niet voor elkaar maar gelukkig hadden ze doggy-bags. Daarna op tijd te bed. Ik had afgesproken met Anna en Robert vandaag een motor te huren om naar de zee te gaan, als ik me goed zou voelen teminste. Helaas was dit niet het geval, ik besloot dat het nog te vroeg was en nog een dag te rusten. Dit deed me veel goed, er waren deze dag momenten dat ik me weer best lekker voelde. S middags een droog broodje gehaald en samen met een gigantisch stuk vlees van de vorige dag had ik weer een goede maaltijd. Ook zijn we deze dag naar het ziekenhuis gegaan, Renee voelde zich nog steeds slecht en wilde zich nog een x laten onderzoeken. Na uren wachten, een bloedtest enz werd de conclusie getrokken dat we het Dengue fever te pakken hadden. De bijnaam ervan is de musclekiller, en daar waren we al achter. Er is verder geen medicijn voor uitgevonden. De eerste x is het niet dodelijk maar de 2e en 3e x is het heel gevaarlijk en moet je naar het ziekenhuis. Gelukkig zijn we nu immuun voor 1 soort van die muggen die die ziekte verspreid. We weten in elk geval waar we aan toe zijn.Verder nog de nodige uurtjes geslapen en s avonds met zijn 4e gezellig bij een redelijk goedkoop maar uitstekend restaurant gegeten. Ik had de welbekende Tom Yum seafood en wow, de lekkerste die ik ooit gehad had. Ook was dit de fruitshakeheaven....so good. Ook hebben Renee en ik met Robert en Anna afgesproken dat als we ons goed voelden morgen dat we samen met hun mee gingen met de dagtrip. Ik was heel erg moe deze avond en ben op tijd te bed gegaan. Deze nacht heb ik echt heerlijk geslapen, ik werd wakker en mijn hoofdpijn was weg...ja na 6 dagen voel ik me beter...wat een gevoel :-) Ik besloot mee te gaan met de toer. Helaas had Renee minder goed geslapen en ze wilde nog een dag rust. Ik ben naar het ticketbureau gegaan waar ik me 's morgens nog ff verwende met een stuk bananacreampie...voor wat extra energie voor deze dag. Ik moet zeggen dat ik twijfelde of ik de trip aan zou kunnen, maar aangezien we de dag erna uit Kampot vertrekken en dat deze trip wel een dingetje is hier wilde ik dit echt niet missen. Robert en Anna waren netjes op tijd en om 08:30 werden we opgehaald door een hele gare minivan, gelukkig moesten we na 10 minuten overstappen in een heel wat luxer busje. Hier ontmoette we ook de rest van de groep en voor de 1e x van mijn reis is de gemiddelde leeftijd rond de 45 jaar. Aangezien ik op dit moment nog zwak en sloom ben was dit de perfecte groep voor mij. Nu wil ik niet zeggen dat de mensen rond die leeftijd allemaal sloom en zwak zijn maargoed haha...ze doet het meestal wel iets rustiger aan. Eenmaal met de bus weg gingen we de berg op. Een supergoede weg, haarspeldbochtjes en een geweldig uitzicht over de jungle en de zee. Wat mooie fotomomentjes en weer verder naar de top. De eerste stop was bij het oude koninklijke vakantiehuis. Het zag er verlaten en oud uit, maar wat een speciale plek om te zijn. We liepen door de woonkamer, slaapkamer, badkamer, over het balkon wat zich recht aan de afgrond bevind. Zeer speciaal als je je voorsteld dat koning Sihanouk daar ook heeft rondgewandeld. Aan de overkant van de straat staat een gigantisch groot beeld. Het lijkt een beetje op een enorme Buddha maar het is de vrouw van een zeer belangrijk iemand van het leger. Haar gezicht stond in de richting van de zee, waarmee ze wilden zeggen dat ze enorm machtig is. Na dit bezoek zijn we weer in het busje gestapt en zijn we naar een hele oude tempel gegaan, 1 die heel anders is dan alle andere die ik al gezien had. Gebouwd met mooie stenen en in een hele mooie stijl. Door de plek waar deze tempel gevestigd was maakte het het nog meer bijzonder. Je had vanaf hier wederom een geweldig uitzicht en de nodige foto's werden geschoten. Hierna is iedereen weer in het busje gestapt en zijn we een heel oud kerkje gaan bezoeken. Het zag er geweldig uit, binnenin nog een Jozef en Maria beeld maar verder was het leeg en verlaten, de ramen waren eruit maar desalniettemin een schitterend gebouw. Een paar honderd meter hier vandaan staat een oud Frans politiebureau, die 30 jaar geleden door de rode Khmer veroverd is. Er is hier en op veel meer plekken veel gevochten in de oorlog. Hierna zijn we het grote casino, helemaal boven op de berg gaan bezichtigen. Wat een imposant gebouw. Recht aan een diepe klif, onze gids vertelde dat er hier heel veel mensen zelfmoord pleegden nadat ze flink verlies hadden geleden in het casino. Het casino heeft toen zijn deuren moeten sluiten, waarna ze een nieuw casino hebben gebouwd op een iets tactischere plek. Dat casino is nu nog steeds open, een gigantisch gebouw met een x aantal hotels eromheen. Maargoed...nadat we het oude casino bezichtigd hadden werden we met ons busje naar een waterval gebracht waar we een lekkere lunch kregen met zijn alle. De waterval was mooi, maar ik denk dat ik ondertussen een beetje verwend ben op dat gebied. Na de lunch werden we terug naar Kampot gebracht. Ik was daar erg blij mee, ook al hadden we niet veel gelopen het was voor mij een hele zware dag. Na lekker even geslapen te hebben moesten we ons om 16:00 bij de rivier melden voor de zonsondergang boottrip. Renee voelde zich weer best goed en ging gezellig mee. Na de 2 uur durende trip met als resultaat een helemaal roze lucht was onze trip ten einde. Ik ben moe maar ben erg blij dat ik dit allemaal heb mogen zien. Nadat we de busticket naar Ang Ta Saom voor de dag erna geboekt hadden en na aankomst bij het guesthouse ben ik lekker anderhalf uur plat gaan liggen. Ik viel diep in slaap en kon er bijna niet uit om te gaan dineren. Uiteindelijk toch maar even gegaan maar ik was al snel weer terug om verder te slapen. Gelukkig ben ik niet meer ziek maar de gevolgen van de Dengue zijn gewoon goed voelbaar. Gelukkig weer heerlijk geslapen, s morgens mijn tas ingepakt, uitgecheckt en een heerlijke noodlesoep gegeten. Om half 9 zou de Vip bus ons ophalen en zo geschiedde het. Na een fijne rit van anderhalf uur werd ons verteld uit te stappen omdat we in Ang Ta Saom waren. Daar staan we dan, op een pleintje op een plek waar niemand Engels spreekt en waar het behoorlijk chaotisch is. Het was ook niet de bedoeling om in dit dorp te slapen, we zouden hier door iemand opgehaald worden die ons naar een homestay een paar kilometer verderop zou brengen. Helaas konden we, op 25 opdringerige tuktukchauffeurs na niemand vinden die ons zou moeten ophalen. Oke wat nu....rondgelopen en uiteindelijk 4 blanke ontmoet, die op een schooltje Engelse les geven. Ze vroegen ons met hun mee te gaan en dan probeerde hun iets te regelen. Na 10 minuten lopen aangekomen bij een heel klein schattig schooltje en na 10 minuten rondvragen ontmoette we 2 jongens die wel wisten waar de Meas familie zou wonen. Voor €1,- brachten ze ons daarheen, ja prima...achterop de motor gesprongen en na een ritje van 10 minuten kwamen we inderdaad aan bij de Meas homestay en we gaan een nieuwe ervaring tegemoet, een Cambodiaanse homestay. Bij aankomst hier was het voor me iets anders dan ik verwacht had. Het is een redelijke grote boerderij bij wat rijkere Cambodianen. De man des huizen is schooldirecteur, de vrouw is lerares Engels en ze hebben een eigen weverij en een aantal rijstvelden. Ze hebben een eigen schoollokaal, waar elke dag tussen 5 en 6 de arme kinderen heenkomen voor gratis Engelse les. Het zijn hele lieve mensen en Renee en ik kregen een mooie eigen bungalow toegewezen. Nadat we onze spullen weggelegd hadden was het vrijwel meteen lunchtijd. We zijn hier met 4 andere mensen. Voor lunch kregen we rijst, sperzieboontjes, overheerlijke gingerchicken en heerlijk gekruide vis. Als toetje lekker vers fruit. S middags hebben we de weverij bezocht, daarna heb ik hier een fiets gepakt en ben ik naar het dorp gefietst om dobbelstenen te gaan kopen. Ze hadden hier het spelletje Yahtzee alleen er waren maar 2 dobbelstenen, helaas kreeg ik het niet voor elkaar om er meerdere te kopen. Verder heb ik zitten tekenen, wat met de familie gepraat en sinds een week mijn eerste biertje gedronken terwijl ik lekker in een hangmatje muziek lag te luisteren. Renee en ik zijn nog steeds moe maar het gaat wel steeds beter met ons. De 2 Engelse die hier verbleven vertrokken en een leuk stelletje uit Brussel arriveerde. We kunnen goed met elkaar overweg. Iets na 17:00 zijn we naar het klaslokaal gegaan zodat de studenten met ons kunnen praten. Er zaten 25 jongeren van 13 tot 20 jaar. Ze begroetten ons supervriendelijk en de kinderen zijn heel erg leergierig. Ze stelden zich voor en vertelde ons waarom ze het belangrijk vinden om Engels te leren. Wij stelden ons voor en vertelde hun waarom wij het belangrijk vinden dat je Engels kunt spreken en waarvoor je het kunt gebruiken. Wat een supermooie ervaring om dit mee te maken. Toen de les voorbij was namen ze afscheid van ons en ze vroegen ons de dag erna terug te komen. Nadat we lekker avondeten gehad hadden zijn we om de tafel gaan zitten om te bespreken wat we die dag erna gaan doen. We besloten voor de volgende dag dat we allemaal 7 of 8 kinderen per persoon les gaan geven, we hebben een spelletje met woorden raden en een rollenspel bedacht en ik ben zeer benieuwd hoe het uit gaat pakken. We zijn die avond rond 21:00 te bed gegaan. Na goed geslapen te hebben en na een stapel pannenkoeken waar je ziek van word zijn we met zijn 4e de man des huizes gaan helpen met het bouwen van 2 nieuwe klaslokalen. Superdankbaar werk en de man is verguld van blijdschap dat we hem hielpen. Na een paar uurtjes werk zat onze taak erop en zijn we lekker uit gaan rusten. Muziek geluisterd, gepraat en een spelletje gespeeld terwijl de Meas familie onze lunch aan het voorbereiden is. Na de overheerlijke lunch zijn we met zijn 4en rond gaan fietsen. De homestay ligt te midden van weet ik hoeveel hectare rijstvelden. Op een gegeven moment sloegen we een weggetje in en dat leidde ons tot een boerderij waar een Cambodiaans gezinnetje met hun dagelijkse bezigheden bezig was. De vrouw kwam meteen naar ons toe en nodigde ons uit hun huis te bezichtigen. Ja graag, een beetje raar om daar zomaar binnen te vallen maar goed. Het was leuk om even met ze te praten en na 10 minuutjes zijn we weer verder gegaan. Na even rondgefietst te hebben kwamen we een tempel tegen, die hebben we bezichtigd en daarna zijn we weer verder door de rijstvelden gaan fietsen. Allemaal kleine paadjes tussen 1 en al groenigheid...geweldig. De enigste auto die we die dag gezien hebben lag al een x aantal weken in een sloot en een aantal kindjes vermaakte zich daar kostelijk. Op weg terug naar onze homestay verdwaalden we nog, maar na een stukje rondgefietst te hebben hadden we de goede weg weer te pakken. Eenmaal bezweet terug bij het guesthouse en nadat we een lekker koud pilsje gedronken hadden zijn we lekker gaan douchen. Hierna even uitgerust en toen naar het schooltje gewandeld, waar al zo'n 25 kinderen op ons zaten te wachten. De kinderen waren heel blij ons te zien. Allemaal vriendelijk, enthousiast en een grote big smile op hun gezichtjes. Het was wel een beetje spannend om hun les te geven aangezien sommige echt supergoed Engels spreken. Maar we hadden een spelletje voorbereid en dat maakte het wel iets makkelijker. We hadden een stuk of 10 woorden op een briefje geschreven en 1 voor 1 moesten ze een briefje uit een zakje pakken. Hierna was de opdracht om dmv de betekenis van het woord, de beschrijving van het woord en alles wat ze ervan wisten de rest duidelijk te maken om welk woord het ging. De kindjes vonden het leuk en het is een supermanier om ze Engels te laten praten. Ik denk dat het een goede oefening was en nadat alle briefjes op waren kwam 1 student van me op het idee om het spelletje "Keep the concentration going" te spelen. Alle studenten konden het spelletje en ze legden me uit hoe het moest. We hielden elkaars hand vast en we zongen een liedje, en bij wie het liedje eindigde die moest een topic de groep ingooien, bijvoorbeeld dieren, plaatsen, lichaamsdelen, eten enz. Daarna moest iedereen opvolgend 1 gerelateerd woord zeggen en als je geen woord wist of het woord was al gezegd dan was je af. We vermaakte ons prima en de les vloog om. Nadat alle kindjes naar huis waren gegaan stond het avondeten al op ons te wachten. Nadat we klaar waren met eten hebben we gezellig met elkaar zitten kletsen. Ook deelde de vrouw des huizes haar levensverhaal met ons, erg interessant om te horen hoe het er hier vroeger aan toe ging. Ze heeft veel meegemaakt in de tijd van de rode Khmer. Hierna zijn we al vroeg te bed gegaan. Ik heb heerlijk geslapen, de dag erna mijn spulletjes gepakt waarna de Cambodiaanse koffie die overheerlijk is al op ons stond te wachten. Hierna kregen we weer massa's pannenkoeken en heerlijk vers fruit. Om half 9 arriveerde een tuktukchauffeur die ons naar de bushalte zou brengen. Afscheid genomen van de supervriendelijke familie, ingestapt in de tuktuk en ik verliet deze plek met pijn in mijn buik. Waarschijnlijk omdat ik veelste veel pannenkoeken had gehad...maarja.. Eenmaal bij het busstation hadden we al snel vervoer gevonden voor naar Phnom Penh te gaan, de hoofdstad van Cambodia. Ik ben erg benieuwd naar dit nieuwe avontuur, de killing fields staan namelijk op ons te wachten...heftig!